Dobitnik Nobelove nagrade za književnost 2010.   Teta Julija i piskaralo jedan je od romana koji su obilježili hispanoameri?ku književnost druge polovice 20. stolje?a. U ovoj proznoj komediji iz 1977. Mario Vargas Llosa pribjegava tehnici kontrapunkta, paradoksu i satiri, te britko i duhovito prou?ava stvarala?ke potencijale suvremenoga književnoga stvaralaštva u srazu s najamni?kom spisateljskom svagdašnjicom. Vargas Llosa izmještava klasi?ni inicijacijski roman – kojemu književni kanoni tradicionalno name?u visoki stil – i farsi?no ga uparuje s kontekstom jednoga trivijalnog žanra i “novog” medija. Tako polovicu pri?e tvori autobiografska pripovijest mladog i nadobudnog autora Marita Varguitasa koji se zaljubljuje u zamamnu raspuštenicu, tetu Juliu. Maritova književna i ljubavna postignu?a tvore opreku nestalnoj sre?i Perdra Camacha, protagonista druge polovice pri?e, predanoga autora radijskih sapunica koji je pao na niske grane. Glad autorske uživljenosti i tržišno uvjetovani kaos žongliranja s deset razli?itih pripovjednih niti Camacha tjeraju u ludilo koje probija branu izme?u razli?itih fikcionalnih sustava, izme?u fikcije i života, izme?u umjetnosti i konfekcije. Vargas Llosa prede autobiografsku parabolu o identitetu, ali svjesno gradi otklon od životopisa i spomenspisa te nam naposljetku nudi ?aroban portret umjetnika u mladosti provu?en kroz filtar strasti pisanja.   Prevela Maja Tan?ik